Miracles still happen

Lieve allemaal,

hier ben ik weer. Op deze stormachtige zaterdagochtend. Het was mijn plan om vroeg op te staan en deze nieuwe blog te schrijven. Ik had netjes mijn wekker gezet, maar deze was niet nodig. Momenteel staat hier een hele harde wind en omdat mijn raam open stond, voelde het alsof ik mijn bed uit waaide. :)

Afgelopen dagen vlogen voorbij. Er is veel gebeurd en we hebben veel gedaan.

Woensdag heb ik samen met mijn zus de sponsorkinderen van Light for the Children NL bezocht. De meesten van hen zijn weer naar school toe en zijn gestart met het laatste termijn. Zij krijgen eind november zomervakantie. Wij hebben hen opgezocht en even een praatje gemaakt over hoe het gaat en of ze nog spullen nodig hebben voor hun laatste termijn. Van het sponsorgeld worden dan schoolkleding, schoenen, potloden, schriften en toiletartikelen gekocht, zodat deze kinderen zonder zich daar zorgen over te hoeven maken naar school toe kunnen gaan. Het merendeel van de kinderen dat op de sponsorlijst  staat heeft geen ouders die voor hen zorgen of hen steunen. Het is zo mooi dat deze kinderen dan alsnog naar school toe kunnen gaan dankzij hun sponsors. Ik vond het heel mooi om te zien hoe blij die kinderen waren toen zij mijn zus Gijsbertha zagen.  Ik ben benieuwd hoe blij ze zullen zijn als zij hun benodigde schoolspullen krijgen.

Woensdagavond kwam er een dokter van het staatsziekenhuis eten. Zij is bevriend met Gijsbertha en Jac-Louis. Mijn zus had een typisch Afrikaans gerecht gemaakt, erg lekker. Een stoofpot vol met groenten en lamsvlees. Dit moest dan voor een lange tijd op het vuur staan, zodat er een speciale smaak aan kwam.  
Even een bijzonder verhaal: Er was gebeld naar Jac-Louis dat hij zijn schaap kon ophalen bij het slachthuis, maar wij hadden niks besteld. De man aan de telefoon zei:  Nee het is al betaald en het is voor jullie. Woensdagavond aten wij dus een beetje van dat vlees. Extra lekker en bijzonder.

Donderdag was het plan om stroopwafels te gaan bakken. Als extra inkomen voor de stichting LFTC Namibië bakken G&J stroopwafels. Deze verkopen ze aan winkels en particulier aan mensen. Vooral Jac-Louis is druk bezig met de verkoop ervan. Nu was de voorraad op, dus tijd voor een paar nieuwe pakjes stroopwafels. We konden deze week maar drie pakjes stroopwafels maken omdat er niet genoeg boter meer was. Op de boerderij waar de boter gekocht wordt, was er geen boter meer. Door de droogte van de afgelopen twee jaar geven de koeien minder melk en kan er dus minder boter gemaakt worden. Dit is niet zo handig voor de stroopwafelproductie. Samen met Gijsbertha heb ik die drie pakjes stroopwafels gemaakt. Nog best wel een precies werkje, kwam ik achter. Ik vond het wel leuk om te doen, helemaal omdat het goed verkoopt.

Het meel om de stroopwafels mee te bakken was intussen ook op. Dus Jac-Louis ging nieuw meel halen bij de winkel. Hij kocht daar 20 kg meel. Toen hij weer thuis was, werd hij gebeld en vertelden ze hem dat hij nog 50 kg meel op mocht komen halen, gratis. Echt een wonder, want dit scheelt veel onkosten. Zo bijzonder om te zien hoe de Heere telkens weer voor ons zorgt.  

Donderdagavond kwamen drie Duitse vrijwilligers eten. Zij zijn hier voor een jaar om vrijwilligerswerk te doen bij de school van LFTC Namibië. G&J begeleiden hen tijdens hun periode hier in Gobabis. Wij hebben lekkere Nederlandse pannenkoeken gegeten! 

Toen was het al weer vrijdag. Wij hadden een hele planning gemaakt van wat we die dag allemaal wilden gaan doen. Het was alleen nog wachten op onze huishulp, want zij kon dan oppassen op het jongetje wat hier tijdelijk in huis is. Alle kinderen meenemen is niet echt praktisch. Maar na wachten en wachten was zij nog niet aangekomen. Nadat mijn zus haar had gebeld, bleek het dat ze ziek was en niet zou komen. In plaats van dat ze zich afmeldt, laat ze niks van zich horen. Zo werd de hele planning van die dag door de war geschopt. Maar gelukkig zijn wij heel flexibel.  Die ochtend zijn we thuis gebleven, hebben lekker groentensap gemaakt en middageten bereid. Beetje de kinderen bezig gehouden. En na de lunch paste Jac-Louis op de kinderen, zodat Gijsbertha en ik naar de winkel konden om schoolspullen te kopen voor de sponsorkinderen. Na heel wat lopen en zoeken naar de goede kledingmaten was eindelijk alles compleet.

Als je bij de winkel bent in Nederland en je koopt 25 tubes tandpasta dan zou de kassière vragen, hoeveel het er zijn of ze zou ze gaan tellen en dan invoeren in de computer. Hier gaat dat anders. Hier pakt de kassière 1 voor 1 de tubes tandpasta en scant ze 1 voor 1 in een rustig tempo. Je geduld wordt hier wel getraind. 

Vandaag hopen wij bij de koeien van de vader van Jac-Louis te gaan kijken. Deze staan een paar uur rijden verderop. Jac-Louis checkt dan of alles goed gaat. Wij kunnen dan lekker in de zon zitten.  Even een rustdag, zonder werk en zonder andere mensen. Heerlijk!

Dit was dus het plan voor onze zaterdag. Maar zoals elk plan wat een mens maakt, kan het veranderen. Toen wij onderweg waren naar de koeien, en al op een plek de koeien gezien hadden, werd Adam ziek. Hij was erg heet en wilde niet drinken of eten. Na het even aangekeken te hebben en bij mijn zus op schoot te hebben gezeten ging het niet goed met hem en steeg de koorts. Hij kreeg stuiptrekkingen en was niet meer aanspreekbaar.  Nadat Jac-Louis de dokter had gebeld zijn wij zo snel als mogelijk weer terug gereden naar huis. Eenmaal in het dorp werd Adam weer meer wakker en kwam hij weer bij. Nu heeft hij medicijnen gekregen en hopen we dat hij zich weer snel goed zal voelen. Maar wauw, dan zie je weer hoe kwetsbaar het leven is, en hoe weinig een mens kan doen als iemand ziek is.  Gelukkig heeft God onze gebeden verhoord en mochten de medicijnen bij Adam werken, hopelijk is hij snel weer helemaal beter.

Intussen ben ik hier nu een week. Ik ben helemaal gewend en heb mijn draai wel gevonden. Afgelopen week heb ik eigenlijk al best wat geleerd. Grootste leerpunt is, geen zorgen voor de dag van morgen, want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad. Erop vertrouwen dat God voor alle dingen zorgt. En het bewijs dat dat zo is heb ik deze week gezien en gehoord, dat vind ik echt mooi en bemoedigend.

Bedankt voor alle positieve reacties!

Goede zondag iedereen!

En tot snel.

Liefs van Gera

Voor meer informatie over de stichting waar Gijsbertha en Jac-Louis voor werken zie website: http://www.lightforthechildren.nl