Drukte van van alles

Lieve allemaal,

later dan ik eigenlijk van plan was, is hier alsnog een nieuwe blog. Het was deze week erg druk hier, zowel in huis als buitenshuis was er weer veel werk te doen. Dat maakt het extra lastig om te verwoorden wat ik allemaal gedaan heb.

De stroopwafelbusiness loopt heel goed. Dinsdag en woensdag maakten Gijsbertha en ik samen 6 pakjes stroopwafels. Dit is dan, incl. degene die mislukten, 65 stroopwafels. Wij dachten dat we verder deze week niet meer zouden bakken, maar we zeiden al tegen elkaar, tenzij er een grote bestelling binnen komt, dan hebben we nog wat te doen. En zowaar, donderdagochtend belde Jac-Louis om te zeggen dat er nog 20 pakjes stroopwafels nodig waren voor bestellingen. De stroopwafels worden hier gekocht door winkels en zij verkopen ze weer aan klanten. Als mensen het echter direct bij ons willen kopen kan dat ook. Onze dag donderdag bestond dus uit de hele ochtend en avond stroopwafels bakken. In totaal hebben we die dag 14 pakjes stroopwafels gebakken en vandaag zullen we ook nog 9 pakjes bakken.

Voordat deze stroopwafeldrukte begon, heb ik nog een ochtend geholpen bij de Groep van Hoop. Ik heb hier zes kinderen apart genomen en hen geholpen met leren tellen. Zij konden nog niet tot 5 tellen. Aan het einde van de ochtend konden drie van de zes kinderen tot 10 tellen en de cijfers van 1 tot 10 herkennen. Twee andere kinderen konden tot vijf tellen. En bij 1 jongetje was het tellen nog erg moeilijk. In zijn ogen was elk cijfer een ‘four’. De volgende keren dat ik bij de Groep van Hoop zal helpen, zal ik vooral mijn aandacht op hem gaan richten, aangezien hij de grootste achterstand heeft van alle kinderen. Het les geven aan de kinderen was voor mij echt genieten, ik vind het zo leuk om de kinderen iets te leren. Het zijn leergierige kinderen. Nadat ze een paar uur hard hadden gewerkt, mochten ze puzzelen, of andere spelletjes doen buiten. De ochtend dat deze kinderen les krijgen, is meestal van 9-12 uur. Om 12 uur krijgen de kinderen eten en dan gaan ze weg. Dit eten bestaat meestal uit een broodje met een stuk fruit.

Tussen alle bedrijvigheden door, zijn er ook nog de sponsorkinderen die hun schoolspullen nodig hebben voor de nieuwe termijn. Het zijn veel sponsorkinderen, dus ook veel werk om hen allemaal te bezoeken. Wij kijken dan naar hun rapport en bespreken dit, vragen hoe het met hen gaat en we vragen wat ze nodig hebben voor de nieuwe termijn. Dit kopen we van het geld van de sponsor, om de spullen vervolgens bij de kinderen af te leveren. Dit alles is een proces van een paar weken, omdat de kinderen op verschillende scholen, in verschillende plaatsen zitten.

Op woensdagavond kwamen weer gezellig de Duitse vrijwilligers en de arts uit het staatsziekenhuis eten. We hebben toen samen rummikub gedaan en lekker gepraat. De vorige keer dat zij kwamen, was ik zo moe dat ik niet echt kon genieten van hun bezoek. Dit keer bedacht ik me dat ik het anders zou gaan aanpakken. Ik heb woensdagmiddag heerlijk geslapen en zo was ik die avond heerlijk uitgerust. Aangezien de dagen druk zijn, ben ik ‘s avonds echt moe en ben ik niet goed in staat om in het Engels of Afrikaans te communiceren of gezellig te zijn. Dankzij mijn schoonheidsslaapje had ik hier dus dit keer geen last van.

In mijn vorige blog vertelde ik dat Adam ziek was, gelukkig is hij weer gezond.

Hoe het met mij gaat? Met mij gaat het goed en ik ben gezond en gelukkig. Ik geniet ervan om hier te zijn. Lekker druk, er is genoeg werk te doen. En als iemand vraagt wat ik morgen ga doen, dan is mijn reactie; ik heb echt geen idee, want ik kan het plannen maar als ik ‘s ochtends uit mijn bed kom, verandert het plan weer. Echt Afrika. Ik had het denk ik niet geloofd, als iemand mij twee jaar terug zou vertellen dat ik stroopwafels zou gaan bakken in Namibië. Het is leuk om te doen, even wat anders. Verder merk ik dat het in deze drukte wel nodig is, om elke dag even een moment voor mezelf te nemen en om even tot rust te komen. Na dit moment heb ik weer nieuwe energie voor de rest van de dag.

De Wi-Fi hier is gelukkig goed, het is fijn om een beetje op de hoogte te blijven van jullie leven in NL. Wat ik absoluut niet mis aan NL, is mijn volgeplande agenda. Het is zo fijn om niet op dagen te hoeven letten.

Het weer hier is nog steeds ‘s ochtends koud en ‘s middags warm. Er staat de laatste week erg veel wind. Gistermiddag was de wind zo extreem, dat je beter niet buiten kon zijn, want je was dan letterlijk aan het zandhappen. Ik zeg je, dat is niet echt lekker.

Hier in huis is nog steeds Geinaseb, dat jongetje waar ik eerder over vertelde. Het is erg moeilijk om voor hem een pleeggezin te vinden. Er is tot nu toe niemand bereid om hem in huis op te nemen. We blijven zoeken naar een geschikt gezin voor hem. Hij is momenteel het enige lighthousekindje hier. Gisteren belde wel een maatschappelijk werker, om te vragen of er een baby van drie maanden zou kunnen komen. Op het laatste moment ging dit toch niet door, omdat de familie van de baby gevonden was, die voor haar wilde zorgen. Het Lighthouse is een crisisopvang voor dit soort situaties. Vanuit de crisisopvang wordt er gezocht naar een geschikt huis voor de kinderen, waar zij zo snel mogelijk geplaatst kunnen worden.

Voor de liefhebbers, ik heb weer nieuwe foto’s toegevoegd. Wat ik de komende dagen ga doen? Geen idee maar eigenlijk is dat een heerlijk gevoel.

Fijn weekend iedereen. Tot de volgende keer. Liefs van Gera