Alweer drie weken hier

Hoi lieve mensen, 

daar zit ik dan op mijn stoel bij te komen van een bijna-val. De huishulp had de vloer hier gedweild en het was dus nogal glad. Ik liep op mijn blote voeten snel door de keuken, gleed weg en zwikte mijn enkel. Ik kon gelukkig overeind blijven omdat ik me vast kon houden aan de muur. Intussen zit ik dus op de stoel voor jullie dit super spannende verhaal te typen. ☺ 

Met mijn gezondheid gaat het nu gelukkig weer goed. Mijn lichaam doet zijn best om te wennen aan deze warmte. Vooral afgelopen zondag en maandag voelde ik me niet fit. Ik krijg dan hoofdpijn en heb het dan erg warm. Niet, de warmte die je krijgt bij inspanning, maar het is extreme warmte van binnenuit. Oké, ik weet niet of dit uit te leggen is, maar het voelde in ieder geval best wel beroerd. Dus zondag en maandag heb ik redelijk rustig aangedaan. Intussen voel ik mezelf weer fit en gezond en vol energie. ☺ 

Sinds ik in Namibië ben, ben ik gaan springtouwen. Dit deed ik al wel af en toe in Nederland, maar niet zoveel. Nu heb ik het de afgelopen weken telkens elke dag opgebouwd en intussen springtouw ik drie keer in de week tien minuten. Bewust drie keer in de week omdat, als ik het vaker doe, ik last krijg van mijn knieën. Dit werkt lekker voor mij, gelijk een soort uitlaatklep om mijn gedachten op een rijtje te krijgen. En het is elke keer weer een nieuwe uitdaging, aangezien het langzaam warmer en warmer wordt. 

Zoals jullie intussen gelezen hebben, is het weer hier dus warm! ;-) Met een ongewone harde wind die soms ineens op komt zetten en ook ineens weer weg kan zijn. Voordeel van de wind is dat je kamer lekker kan doorluchten, het nadeel is dat de wind al het zand naar binnen waait. Maar ach, het is altijd wat. 

Mijn afgelopen week was weer heel afwisselend. Veel gedaan en veel geleerd. We kregen afgelopen zaterdag een bestelling binnen van 50 pakjes stroopwafels. De vrouw die dit bestelde wilde de stroopwafels vandaag (vrijdag) binnen krijgen. Zij staat morgen op een markt waar ze deze stroopwafels wil gaan verkopen. De opbrengst is voor Light for the Children.  Een heel lief plan, maar wij waren dus heel druk deze week met het klaarmaken van die bestelling. Gijsbertha en ik hebben net de laatste pakjes gemaakt en kunnen nu drie dagen uitrusten van het stroopwafels bakken. Dat is wel even fijn! ☺ 

Dinsdagochtend heb ik geholpen bij de Groep van Hoop. Ik vond het weer fijn om daar te zijn. De kinderen kregen de opdracht om hun naam op te schrijven. En dit net zolang te doen tot het goed lukte. Ik had deze keer een ander groepje dan de vorige keren. Dit groepje had een iets hoger niveau. Sommige kinderen zijn er zelfs klaar voor om na de zomervakantie naar school toe te gaan. Na deze oefening hebben we nog Engelse woorden geoefend, voorgelezen, en het ABC geoefend.  Daarna heb ik nog een testje gedaan bij een aantal kinderen om te kijken hoever ze nu echt zijn in hun leerproces. Voordat ze naar school toe mogen, moeten ze hun naam kunnen schrijven, kunnen tellen en het ABC kunnen opzeggen. Dat zijn de minimale eisen. Als de kinderen dit kunnen, worden er sponsors gezocht vanuit Nederland die deze kinderen willen sponsoren. Deze kinderen hebben geen stabiele thuisbasis en er wordt niets geregeld en niets betaald voor het naar-school-gaan van de kinderen. Vandaar dat zij in aanmerking komen voor deelname aan het sponsorprogramma.

Over een sponsor gesproken: Ik heb bij de foto’s twee foto’s toegevoegd van Jozef met zijn oma en nog een andere foto van Jozef. Jozef is afgelopen zondag 10 jaar geworden. Hij woont bij zijn oma, maar zij kan Jozef zijn school niet meer financieren. Jozef zit momenteel in groep drie. Dit gaat goed. Wij hopen dat hij dankzij een sponsor naar school kan blijven gaan.  Als er iemand is die hier meer informatie over wil of die Jozefs sponsor wil zijn, dan hoor ik dat graag. Opgeven om een kind te sponsoren kan ook via de website http://www.lightforthechildren.nl (Zie het contactformulier).

Op donderdagochtend heb ik erg veel schik gehad in het-spullen-kopen voor de sponsorkinderen. Deze keer voor kinderen die op een hostelschool zitten buiten het dorp. Ik ging alleen naar de winkel. Gijsbertha had een lijst gemaakt van alles wat er nodig was. Nu is het zo dat elk kind zeep, tandpasta, tandenborstel, bodylotion, enz. krijgt. Dus ik kwam in de winkel, pakte gelijk drie mandjes en liep naar het vak met de blokken zeep. Ik ging 25 blokken zeep tellen en in het mandje doen. Zo ook met de tandpasta en bodylotion en toen waren mijn mandjes zo goed als vol. Het personeel van de winkel had mij al even in de gaten gehouden en zij vonden het nogal bizar dat ik zoveel nodig had van alles. Op een gegeven moment kwamen ze vragen of ze mij misschien konden helpen, aangezien het er niet uitzag alsof ik bijna klaar was. Ik zei: Nou dat is wel heel fijn. Vervolgens stond ik midden in de winkel met mijn lijstje en gingen twee personeelsleden voor mij alle spullen opzoeken en in de mandjes doen. ☺ Ik heb hier nog nooit het personeel zo hard zien werken en dat al lachend, want ze hadden heel veel lol om de hele situatie. Toen ik alles had, waren er zes volle mandjes bij de kassa, achter mij stond een vrouw met twee dingen. De kassière zei: Zal ik haar eerst helpen? Ik zei: Tuurlijk. Maar die vrouw wilde niet eerst geholpen worden, ze wilde wachten tot alles uit mijn zes mandjes gescand was, één voor één. Het begon een beetje traag. Dus met overleg deden we het zo: Ik legde alle spullen op de toonbank met de streepjescode aan de bovenkant, de kassière scande het, en iemand anders van het personeel deed het in de tas. Nou dat was lopende band werk en het ging wonderbaarlijk snel. Dit deden ze dus nog steeds al lachend. En je begrijpt het al, ik kan hier nog steeds om lachen. Het is gewoon te grappig omdat normaal gesproken het personeel het liefst niet te hard wil werken, maar daar hadden ze die dag geen last van. Dit alles was binnen een uur gebeurd. Heerlijk! 

Geinaseb het enige Lighthousekindje momenteel is hier nu al een hele tijd. De maatschappelijk werker doet niet echt haar best om een geschikt huis te vinden. Dit is frustrerend voor ons omdat Geinaseb zich steeds meer hecht aan ons en aan het ‘luxe' leven dat hij hier heeft. Nu is het plan om de maatschappelijk werker elke dag meerdere keren te bellen, totdat zij iets gaat doen aan de situatie. Jac-Louis heeft al een aantal gezinnen bezocht en gevraagd of zij plek voor hem hebben, maar dit is tot nu toe zonder resultaat. We zullen bidden en hopen dat hij snel een nieuw thuis kan krijgen. 

Morgen ben ik alweer drie weken hier. De tijd gaat snel als je veel meemaakt. Elke week besluiten we meer spelletjes te gaan doen met elkaar, maar telkens weer komt het er niet van door drukte of vermoeidheid. Morgenmiddag maken we er tijd voor! ☺ Beetje familietijd kan geen kwaad! Elke dag is weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen, een dag om weer nieuwe dingen te leren. En ik merk dat het echt zo is, helemaal niet bewust, maar ik leer hier veel. Later meer daarover, want dat probeer ik eerst zelf nog een beetje op een rijtje te krijgen. ;-) 

Nederland zelf mis ik niet. De lieve mensen daar wel. Maar dat hoort erbij en dat is ook gezond, want dat is een teken dat je van ze houdt. Als ik in Nederland zou zijn dan zou ik G&J en hun kinderen weer missen. Dat is nou eenmaal wat erbij hoort. Gelukkig kunnen we veel bellen, appen, bloggen, mailen of wat dan ook. Het is fijn om jullie lieve reacties te lezen op de blogs, of om via de app reacties te krijgen. Jullie support en gebeden doen ons goed! ☺ Bedankt hiervoor! 

Zondag waren wij in de kerk van LFTC Namibië. Een filmpje van het zingen van de kinderen heb ik geplaatst bij de video’s. Ook heb ik weer nieuwe foto’s toegevoegd. 

Ook op Instagram is Light for the Children actief. Volg gerust bij interesse! Dit is te vinden onder de naam: lightforthechildren. 

Nou, nu is het tijd voor mijn weekend! ☺ 

Geniet van jullie weekend en een goede zondag allemaal! 

Lieve groetjes van Gera