De tijd vliegt, en ik vlieg dus ook bijna de lucht in...

12 augustus 2017 - Gobabis, Namibië

 Hee allemaal. 

Ja de tijd vliegt! Jammer genoeg. Maar voor alles is een tijd, dus ook om naar huis te gaan. Het is bijna zover, dinsdag vertrekt mijn vliegtuig om 17:45 Namibische tijd, dus i Nederland is het dan 18:45. Ik hoop woensdagochtend om 05:20 aan te komen op Frankfurt en ga vanaf daar met de trein naar huis. Waar ik dan rond 13:00 zal wezen, als alles goed gaat. Voor zover de informatie over mijn vertrek. Heb niet zoveel zin er verder nog over na te denken! ;-) 

Deze week was een heerlijke week. We zijn in ziekenhuis geweest, de kinderen weer bezocht, dit was gezellig! 

Woensdag was Corine jarig dat andere Nederlandse meisje dat er was, en zijn we naar Harnas gegaan. Dit is een park met wilde dieren, de meeste dieren die hier opgevangen zijn, zijn of waren ziek en worden afgesloten verzorgd. En omdat we nog niet alle Afrika dieren gezien hadden in het wild of in Etosha was dit een mooie kans! :) We hebben daar een game drive gedaan van 9-12 uur. In die drive werden alle dieren gevoerd, erg leuk om te zien. Een grote krokodil van 68 jaar oud lag er. Heel veel leeuwen, apen, en luipaarden. En echt die leeuwen zijn eng, die hekken die voor die leeuwen staan zijn helemaal niet zo heel hoog. Die gids ging ze lekker uitdagen door heel vlak voor het hek te gaan staan, en die leeuw aan de andere kant van het gaas keihard brullen. Brrrr.. ik vond het maar niks. 

Toen waren we bij de jachtluipaarden, die zaten met heel veel op een erg groot veld, omheind. Wij zijn met de twee open auto's daarin gereden. Die jachtluipaarden renden naast onze auto's mee. Dit was wel echt heel gaaf om te zien, maar ook griezelig want het zijn geen gesloten auto's. De vrijwilligers klommen met bakken vlees op een toren. Een andere vrijwilliger sloeg met de stok de jachtluipaarden van hun af. Ze kregen eten dus ze waren hongerig en roken vlees. Ze moesten zo snel mogelijk al het vlees uit de vijf grote emmers van de toren naar beneden gooien, dit was een erg mooi gezicht. Al die dieren sprongen de lucht in, om het vlees op te vangen. Toen elk dier zijn stuk vlees had liepen ze rustig weg, en gingen eten. En wij weer hun gebied uit, het hek veilig achter ons gesloten. 

Donderdagmiddag hebben we huisbezoeken gedaan in Epako, de krottenwijk. We zijn wezen kijken bij Angelica dat twee jarige gehandicapte meisje. Met haar gaat het naar omstandigheden goed. Ze heeft een spierziekte dus kan niet lopen op kruipen of iets. Ze ligt de hele dag op een kleedje buiten, gelukkig in de schaduw. Ze had alleen een shirtje aan, verder geen pamper of broekje, wel een kleedje over haar heen dus dat was positief. Er word verder niet iets met haar gedaan. Triest want als zij bij haar familie blijft zal ze elke dag op een kleedje blijven liggen, omdat zij geen mogelijkheden hebben om haar te helpen verder. 

Ook hebben we Filip bezocht een klein jongetje van 1,5 denk ik. Hij lag in het ziekenhuis samen met zijn moeder omdat ze erg ondervoed waren. Ze zijn naar huis gestuurd, omdat ze volgens de zuster alleen maar het eten op eten en slapen. Wat opzich normaal gedrag is voor iemand die erg ondervoed is. ;) Maar we hebben bij hen een paar keer melkpoeder gebracht zodat in iedergeval het jongetje eten had. En het gaat nu erg goed met hen, ze zien er gelukkig en gezond uit. Dit was mooi om te zien! 

Onderweg van het ene huisje naar het andere huisje kwamen we een man tegen waarvan zijn kind niet naar school gaat. Jaclouis sprak hem daarover aan, en die man zei ja maar hij luisterd niet naar mij. Zegt Jaclouis, het kind neemt het voorbeeld van zijn vader over. Weet je wel wat de tekst op te shirt betekent. Zegt de man, nee ik kan niet lezen en schrijven. Na een gesprek met deze man, nam die man Jaclouis zo serieus dat hij zijn shirt uit deed en aan flarden scheurden. En daar stond die vader zonder shirt. Dit was erg mooi en grappig moment. Hij beloofde morgen in de kerk te komen met zijn familie, ik ben benieuwd. 

Verder nog een gesprek met beetje bedronken man. Niet echt nuttig om meer over te zeggen. 

In het ziekenhuis was ongeveer drie maanden een jongen van 7, Willem is zijn naam. HIj had TB, en wij bezochten hem elke keer als we in het ziekenhuis waren. Nu mocht hij naar huis en kon hij weer naar school. We zochten hem op bij de school, om zijn huis te kunnen zien. Maar hij was al naar huis want de juf had een andere bezigheid, of die ging ergens heen, dus konden de kinderen gaan. Uit eindelijk bracht een ander school jongetje ons bij zijn oma en zij wees ons het huis van Willem. Daar troffen we een leeg bouwsel van kartonnenplaten aan, het staat helemaal aan de rand van de krottenwijk op een heuvel. Ik hoop voor ze dat het niet gaat regenen, want zodra de regen komt spoelt het huisje de heuvel af. Het was niet eens een huisje te noemen eigenlijk. Maar goed Willem was niet daarzo, dus zijn wij naar huis gegaan en zullen we hem een andere dag bezoeken. 

Gister is Corine hier weg gegaan, zij gaat nog voor een tijdje naar mensen in swakopmund om daar te helpen. 

Vandaag is het zaterdag, omdat gistermiddag de stroom uitviel hier in huis, en hij het vanochtend nog niet deed, zijn we vanochtend maar ergens anders ontbijt gaan eten. Dit was lekker! :) 

Om half elf nog op bezoek geweest bij de dokter en zijn vrouw, vrienden van Gijsbertha en Jaclouis, dus die heb ik ook leren kennen! :) Nu is Jaclouis twee duitse vrijwilligers ophalen van het vliegveld. Ze komen voor een jaar vrijwilligerswerk doen bij het project Light for the children. Vanavond zullen ze hun eerste afrikaanse maaltijd bij ons eten. 

Morgen is het zondag, gaan we naar de kerkdienst in de krottenwijk. 

Verder zullen we niet veel bijzonders meer doen, we rijden maandagmiddag naar Windhoek, slapen daar. Zodat we dinsdag niet zo lang hoeven te rijden. 

Goede zondag iedereen! En tot snel! 

Foto’s

2 Reacties

  1. Adam:
    14 augustus 2017
    Goeie reis terug!
    Bedankt voor je verhalen. Je hebt het werk van Jac-Louis en Gijsbertha mooi weergegeven en ook de noodzaak hiervan!
  2. Hetty van Dam:
    16 augustus 2017
    Wow Gera,
    Wat een onderneming en avonturen.
    Een hele beleving , mooi om te lezen hoe je met een klein gebaar een verschil kan maken in het leven van de ander. En fantastisch dat jij hier aan bijgedragen hebt. Goed werk van de stichting ( wil ik meer van weten )
    Geef alle indrukken een plek en wees trots op jezelf dat je dit gedaan hebt. En naast de armoede is er ook de verrijking van het natuurschoon en de dieren die je gezien hebt. Succes met de opleiding en de stichting.
    Lieve groet,
    Hetty